Giornale

Na enkele weekjes zwoegen op mijn paper en Kobe zwoegen op e-shop zijn we zo goed als klaar Italia te verlaten.
Gisteren nog een laatste dagje universiteit bezoeken. Eerst mijn puntenbriefke in orde gebracht. Bleek eerst dat de stage in Italia maar op 16 studiepunten staat en bij ons op 20… dus had ik er 4 tekort. Cornoldi heeft er dan nog maar een vak van 4 studiepunten opgeflanst en alles was dan in orde. Daarna presentatie in het Engels… nee Fien, er zat geen “horse” in de presentatie, dus alles verliep goed :)
‘s Middags nog een hapje gaan eten met de professoren en professorinnekes en de assistenten. Voor het eerst een mokkacino gedronken… lekkeeeeeer!
Nogmaals van Cornoldi te horen gekregen dat we zeeeeeeeeeeeker eens moesten gaan Termisch baderen :D Lekker warm vulkanisch water, maar gelukkig beetje afgekoeld anders zouden we behoorlijk opborrelen :) Misschien dat we vrijdag dus nog eens gaan.

Het uitstellen had geen zin, het moest er ook eens van komen: de opkuis.
Alles zit zowat in dozen vertrekkingsklaar. Alles goed gekuist en dan als een baksteen in slaap gevallen :D

• Leave a comment... (0)

Deze ochtend nogmaals naar de “Wijvenmarkt” geweest.

Slechts bij één kraampje gestopt. Het heilige kraampje van de Limoncello. We kochten hun volledige voorraad en vroegen of ze er niet nog hadden. Voor diegenen die het al vergeten zijn: Limoncello is een frisse Italiaanse likeur die altijd gedronken kan worden ;)

Varia

• Leave a comment... (1)

Aangezien we de Italiaanse espressootjes niet willen missen eens we terug in Belgenland zijn, hebben we besloten ons zo een machine aan te schaffen. Nu nog hopen dat we het allemaal in ons autootje meekrijgen.

In het beginnen lukten de espresso’s niet al te goed: te slap, te straf, en eindelijk… goed… uitstekend!

Wie ons brouwseltjes wil komen proeven, één adres: Via San Mauro 38, 35036 Montegrotto Terme.

Varia

• Leave a comment... (1)

Vandaag blijven we eens langer in bed liggen. Daarna gaan we eerst naar de lokale salami/hespen/kazen/olie/… verkoper waar Sofie en Bram hun keuze maken. Daarna rijden we naar Padova. Daar toegekomen blijkt het markt te zijn op Prato della Valle. Als we parking gevonden hebben en willen betalen, roept een man ons toe dat het vandaag een feestdag is. Blijkbaar wordt driekoningen hier enorm gevierd en krijgen de kindjes vandaag cadeautjes. Ons cadeautje: gratis parkeren vlakbij de basiliek van de heilige Antonius. We brengen hem dan ook eerst een bezoekje. Vervolgens lopen we terug naar Prato della Valle om zo naar het centrum te lopen. Daar eten we iets en dolen nog wat door de straatjes en de markten van het centrum. Eens alles gezien te hebben, besluiten we nog snel even naar Treviso te gaan. In Treviso was het behoorlijk druk en gezellig (de kerstverlichting hangt nog steeds uit). We lopen wat rond in de winkelstraatjes, drinken een paar koffietjes en chocomelkskes en eten … een heerlijke tiramisu. Met volle maag lopen we nog snel eens langs de oude wasserette aan de sluis en rijden dan naar Treviso luchthaven. We nemen afscheid en keren naar huis terug. Omdat we zo moe zijn van de vele stadsbezichtigingen besluiten we om iets te gaan eten in ons stamrestaurant.

• Leave a comment... (0)

Vandaag een late beslissing om naar Ravenna te gaan. De stad van de mozaïekskes. Met onze twee slaapkoppen op de achterbak rijden we eerst naar Mausoleo di Teodorico. Hoewel er moet betaald worden voor de ingang en wij geen geld neergelegd hebben, kunnen we het mausoleum zonder problemen fotograferen. Vervolgens parkeren we onze auto wat meer naar het centrum en lopen naar de toeristische informatiedienst via een overdekte markt. Nadat we een kaart in de hand hebben, lopen we naar het Mausoleo di Galla Placidia en de Chiesa di San Vitale. In het Mausoleum treffen we de oudste mozaïeken van Ravenna. Sofie en Kelly proberen een audiogids uit, maar het Engels was helemaaaaaaal niet verstaanbaar. Laat Italianen nooit Engels spreken voor een audiogids. Het mausoleum zelf is behoorlijk klein en is helemaal bekleed met mozaïek. Buiten vinden we nog enkele verworpen graven. De volgende stopplaats is de Cappella di Sant’Andrea en het Battistero Neoniano. We treffen in het eerst vernoemde gebouw een kalender van heeeeeel lang geleden (weten niet juist welk jaar het was) en een stoel uit Ebbehout met fijne inkervingen. Vervolgens lopen we naar Basilica di San Apollinare Nuovo en Battistero degli Ariani. In het eerst vernoemde gebouw komen we te weten hoe zo grote mozaïeken gemaakt worden. Daarna dolen we nog wat rond in de straten van Ravenna. Het is niet bepaald een heel gezellige stad. Je vindt er niet zo kleine straatjes als in Verona. Op één of ander plein (de naam ontglipt ons even) is er ook een markt aan de gang. Alle kraampjes worden zorgvuldig afgelopen door de gezusters Wauters. Na elk een aankoop te hebben gedaan, keren we huiswaarts terug (met inderdaad… twee slapenden op de achterbank).

’s Avonds spelen we nog Alhambra. Bram is uitgeroepen tot de beste vierkantenbouwer en Kelly tot de enigste persoon ooit die na de eerste puntentelling 0 punten op het scorebord staan heeft.

Ravenna

• Leave a comment... (0)

Vandaag gaan we naar Venetië. We leggen er dezelfde route af als we reeds gewoon zijn. Jaja, het lukt ons al behoorlijk goed zonder plannetje. Het wordt jammer genoeg rapper donker dan we willen. Tegen dat we aan de eilandjes toekomen is het reeds aan het schemeren. Daardoor ondervinden we dat Burano bij donker ook zijn charme heeft. Bij het terugkeren pakken we snel een trein naar Padova in de hoop daar nog een overstap te hebben naar Terme Euganee. In Padova aangekomen merken we dat er pas binnen 1u30 of 2u een volgende trein komt. Dan maar eens de bus als openbaar vervoer gebruiken. We willen namelijk zeker onze pizza halen voor dat de pizzeria sluit. Na een uurtje bussen komen we aan in Montegrotto… net op tijd voor de pizzeria. Pizza’s waren weer heerlijk :)

Venetie

• Leave a comment... (4)

Het eerste wat we doen is naar het postkantoor gaan om ons postpakket af te halen. Na lang wachten (de post vond het niet meteen terug) krijgen we ons langverwacht pakketje \o/

Op het appartementje proberen we de instellingen te doen voor de activatie van het internet en rara… het ging niet… Dan maar weer onze vertrouwde Raimondo bellen.

Kort voor de middag vertrekken we met de auto naar Verona. Een prachtige stad die het decor is voor Shakespeares Romeo en Juliet. Eerst bezoeken we de Arena op Piazza Brà. De arcade aan de buitenkant van het Romeins amfitheater werd door een aardbeving grotendeels verwoest. Op de bovenste trede van de Arena krijgen we een overzicht over Verona. Vervolgens gaan we langs de winkelstraat (Via Mazzini) door naar Piazza delle Erbe. Dat Verona ook werd veroverd door Venetië zien we aan de Venetiaanse leeuw die op dit plein boven de marktkraampjes prijkt. Daarna lopen we onder een boog die het instorten nabij lijkt door naar Piazza degli Scaligeri. Daar komen we van een Belgische gids (Toerist met kinderen die de bezienswaardigheden van de reis op voorhad lijken ingestudeerd te hebben) te weten dat de krammiekelige brug gekoppeld is aan een mythe die zegt dat de brug ineenstort als er een volwassen maagd onderdoor loopt. Heel subtiel volgen we de gids nog een beetje verder en zien we het standbeeld van Dante. Dante kreeg hier asiel door de Scaliger familie nadat hij verbannen werd uit Firenze. Een beetje verder vinden we ook de tombes van de Scaligeri-heersers bij de Arche Scaligeri. We treffen er ook een hek, met erin kleine laddertjes naar de naam van de heerser die zorgden voor Verona’s grootste bloei (Scala = Trap). Daarna lopen we langs de Ponte di Vittoria over de Adige rivier. We lopen een eindje bergop en krijgen zo een uitzicht over Verona. Daarna gaan er op zoek naar een Romeins theater wat we bewonderen door de struiken heen. Vervolgens lopen we naar Castelvecchio en vragen daar de weg naar het huis van Romeo en Juliet dat pas gebouwd is nadat het verhaal van Shakespeare wereldberoemd werd. We zien er de liefdesmuur vol met namen van… jaja… geliefden en we treffen er ook een beeld van een dame wiens borst graag aangeraakt en gefotografeerd wordt. Daarna lopen we nog wat rond in de gezellig kleine straatjes en drinken er nog wat bij een idiote serveuse die nog nie weet wat ze in haar kot staan heeft.

We maken nog een stop bij de supermarkt voor de bereiding van Kelly haar heerlijke tomaatjes met pesto ;) Daarna kijken we nog een filmpje en gaan slapen.

Verona

• Leave a comment... (2)

Vandaag rijden we eerst om Sofie en Bram die om 12u toekomen op Treviso luchthaven. Daarna zetten we onze weg verder naar Trieste. Na vijf minuten rijden, hebben we twee slapende hoofde achter ons. Na een uurtje rijden komen we aan in Trieste. Trieste is een stad met Oostenrijkse en Sloveense invloeden. Eerst gaan we op zoek naar de toeristische informatiedienst. Tijdens onze zoektocht lopen we langs Piazza della Borsa waar een schaatspiste is neergezet. We lopen ook langs een Romeins theater, waar we een paar Engelsen de weg naar de toeristische informatiedienst vragen. Deze bevindt zich op Piazza dell’Unità d’Italia. Op dit plein treffen we Palazzo Lioyd Triestino, Palazzo del Governo en Palazzo del Municipio. Jammer genoeg bevindt zich voor het laatstvernoemde gebouw een stelling. Met de stadskaart in de hand lopen we door naar de kathedraal langs “steile” langwerpige kaseisteen straatjes. Binnenin testen we voor het eerst ons fotostatiefje, met schitterend resultaat. Naast de kathedraal merken we ook een enorme bontjasseninvasie. Daarna lopen we door naar het kasteel, waar we jammer genoeg niet binnen kunnen door restauratiewerken. Dan maar langs de Monumento ai Caduti en het Parco della Rimembranza (een park met stenen ter nagedachtenis aan gesneuvelden) naar beneden op zoek naar iets om te eten. Uiteindelijk komen we terug terecht op Piazza dell’Unità d’Italia, waar we een cocktail drinken en een klein hapje eten totdat het donker wordt en de stelling afgebroken is. Als we op het grote plein lopen weergalmt er een wals waarop Sofie en Bram spontaan beginnen dansen (over de danspasjes zelf “geen commentaar”). Op weg naar huis gaan we snel op zoek naar Palazzo di Giustizia. Na deze teleurstellende stop rijden we verder op zoek naar Castello di Miramare. Deze blijkt echter zoek te zijn, dus rijden we naar iets wat we altijd (goed) vinden: Ons appartementje. Dit terug met… twee slapenden op de achterbank. In onze brievenbus wacht ons een blijde verrassing: we hebben een facteur aan ons deur gehad met een postpakket. Misschien, heel misschien betekent dit dat onze modem toegekomen is…

Daar we niets eetbaars in huis hebben, gaan we ons stamrestaurant nogmaals bezoeken. ’s Avonds kijken we nog een filmpje en kruipen ons nestje in.

Trieste

• Leave a comment... (1)

Vandaag voor oudejaar geen groot familiefeest, maar met zn tweetjes alleen. We beslissen enkel aperitiefhapjes te eten. Ze smaken ons allemaal goed. Rond 23u15 begint het vuurwerk hier al te weerklinken. Jammer dat het zo mistig is. We horen meer dan dat we zien.

*Edit: No big family party, but just the two of us alone. We ‘ve decided just to have have some hors d’oeuvre. Because when we celebrate something we never get to the main curse. Therefore today only some hors d’oeuvre. They all taste very good. @23 o’clock we hear some fireworks, to bad it’s foggy so we hear more than we see.

Nieuwjaar

• Leave a comment... (3)

Vandaag keren met met de avondvlucht terug naar Italië. Zelfde baan terug als bij het heengaan, nl. Vliegtuig, ryanairbus, trein. Aangezien het avond is, zijn het aantal treinen beperkt en moeten we ons haasten om onze laatste trein te halen. Anders moeten we 2u30 wachten op de nachttrein. We stappen het vliegtuig op. Volgende stopplaats Treviso. Dat is toch wat iedereen op het vliegtuig dacht. We landen wegens mist in Trieste (zo een 125 km ten oosten van Treviso). Daar moeten we drie kwartier wachten op een bus die door Ryanair naar zijn vermist vliegtuig werd gestuurd. We stappen op (21u45) en rijden naar Treviso. Daar stappen we bliksemsnel over op de Ryanairbus naar het treinstation van Mestre. Tien minuutjes later vertrekt deze ook (23u50 – Dus nog 27 minuten om onze nachttrein te halen). We komen juist gepast toe op het station en lopen gezakt naar het spoor. Daar zien we dat alle treinen vertraging hebben en dat we nog een trein van 22u48 ofzo kunnen pakken. Na de conductrice (vies ding btw) te laten weten dat we nog een kaartje moeten kopen, stappen we snel de trein op. De haast was voor niets nodig, want na 20 minuten is hij nog niet vertrokken. Eindelijk komt er dan toch beweging in de trein. Traag… maar het beweegt :) Dan begint de merde pas. De trein houdt halt aan de kleinste stations met de meest onbekende namen voor 20 tot 30 minuten. De eerste keer maken we er ons nog niet nerveus in, maar na zo 5 van die stopplaatsen begint dat allemaal toch een beetje teveel te worden. Bij een zoveelste stopplaats beslis ik toch eens een kijkje te gaan nemen waar we nu weer gestrand zijn. Ik kijk door het deurvensterke en zie een station dat ongelooflijk goed op het onze lijkt. Vlug roep ik Kobe en smijt de deur open. Home at last (3u30). De trein had bij aankomst in ons stationneke 240 minuten vertraging. Ongelooflijk blij ons bedje ingekropen.

• Leave a comment... (0)

Vertrek nemen we (samen met Maja haar valies) de trein naar Venezië Mestre om daar de bus van Ryanair te pakken naar de luchthaven van Treviso. Gelukkig dat we express een trein ‘vroeger’ pakken, want achteraf blijkt dat Kelly de vertrektijd van ons vliegtuig verkeerd gelezen had. In Mestre kopen we een busticketje en wachten op de eerste bus die toekomt. “Aeroporto!” wordt er uitgeroepen. We smijten bijna onze valiezen al in de bus, maar vragen gelukkig eerst “Treviso?”. Blijkt dat de bus naar het vliegveld van Jesolo rijdt. Wachten op de volgende bus… Op weg naar België.

• Leave a comment... (0)

Deze ochtend gaan we Maja en Pieter afzetten in Treviso. Met veel valiezen in de hand (Maja had er 4 gereserveerd, dus besloten we ons cadeautjes en onze vuile was naast de gezamelijke cadeautjes ook mee te geven) komen we aan op het vliegveld. Bij de check-in één probleempje… het totale gewicht mag slecht 15 kilo zijn. Uiteindelijk toch 5 kilo’s meer mogen meedoen. Kobe en ik dan maar de overblijvende valies naar huis meegenomen. We nemen afscheid en keren naar ons appartement terug.

• Leave a comment... (2)

Today we take the train to Milaan. Een lange treinreis (3u30) brengt ons naar een Milaan die op het eerste zicht heel industrieel lijkt te zijn. Hopend dat dit niet het enige Milaan is dat we te zien zullen krijgen, kopen we een stadsplannetje van deze grote dynamische stad. We besluiten de metro te nemen. Je hoeft enkel maar voor de ticketautomaat te gaan staan en dan gebeurt alles automatisch. Een paar bedelaars beslissen met plezier voor jou wat je moet hebben. Enkel het geld zullen ze er niet insteken. Met de metrokaartjes in de hand reizen we naar Piazza del Duomo. Hier krijgen we meteen een uitzicht op de grootste gotische kerk ter wereld en de op twee na grootste kerk van Europa. Ze hebben er niet voor niets 500 jaar aan gewerkt. De binnenkant is gigantisch groot en daardoor griezelig. Kobe ziet meteen al een horrorfilm geproduceerd worden in dit enorme bouwwerk. De enorme glasmozaïek trakteert ons op een prachtige gekleurde lichtinval tussen de grote gotische zuilen heen. Op naar de buitenkant… het dak. Eerst keuze tussen lift of trappen. Keuze snel gemaakt: voor twee euro minder lopen we met plezier de vele trapjes op. De smalle trapjes brengen ons op een eerste verdieping. Toen dacht Kobe… gelukkig we zijn er al. Achteraf blijken er twee tussenstoppen te zijn. Ons fototoestel staat niet stil. Eenmaal boven aangekomen, krijgen we een zicht op de massaal aanwezige pinakels en beelden op het dak. We lopen vervolgens naar de nok van het dak om daarop de toren te kunnen aanschouwen en betreden. Een prachtig uitzicht over Milaan krijgen we hier te zien. Jammer genoeg laten de weersomstandigheden (een beetje mistig in de verte) het niet toe om de Alpen te zien. Verder zien we vanop onze uitkijktoren de toren van Napoleon en Castello Sforzesco. Na enkele uurtjes fototrekkend ronddwalen op de duomo, beslissen we om Castello Sforzesco eens van dichterbij te gaan bekijken. Op weg naar het kasteel lopen we door een brede winkelstraat met winkeltjes in grote Middeleeuwse en Renaissance gebouwen. We voelen ons bijzonder klein. Aangekomen aan het kasteel, blijkt ook deze groot te zijn :) Het kasteel (nu een museum) is omgeven door een gracht (de gracht gaat wel niet veel ridders tegenhouden zo zonder water in) en heeft een heel groot middenplein. Achter het kasteeel bevindt zich een groot park, Parco Sempione. We bekijken het park vanop het balkon en beslissen naar de aquarium te gaan die zich in het park bevindt. We lopen langs de Arena (die dicht blijkt te zijn) naar de aquarium. Met de portefeuille in de hand wordt ons verteld dat de ingang gratis is. Na de visjes bezocht te hebben sporen we terug naar ons huisje.

Milaan

• Leave a comment... (0)

Vandaag besluiten we met de auto naar Padova te rijden. Eerst stillen we onze christelijke dorst … :s met een bezoekje aan de Basilica San Antonio. We konden jammer genoeg zijn tong en strottenhoofd niet bewonderen wegens middagmaal van de monnik en bewaker (deurtje was op slot). Dan maar gewoon eens rondkijken en de tuintjes ernaast een bezoekje brengen. Vervolgens gaan we naar Piazza delle Valle. In de watergracht rondom het plein vindt Pieter meteen een tv, een gsm, een fiets en nog een paar kleinigheidjes. De gracht had goed verdiend. We zetten onze weg verder naar het cetrum van Padova (via XIII Febraio) en naar Piazza dell’Erbe en Piazza della Frutta die van elkaar gescheiden worden door een 13^e eeuws Palazzo della Ragione. Er is ook een kerstmarkt in Padova, waar we dan ook even in vertoeven. Daar kopen we ook meteen het tweede kerstgeschenkje. Een mooie kaars in de vorm van een roos voor Rose.

Padova

• Leave a comment... (0)

We vertrekken met de trein naar Venetië. Eerst lopen we langs een glaswinkeltje op Venetië vasteland. Daar kopen we een eerste kerstgeschenkje. Patje zijn glazen schaal. Vervolgens zetten we onze weg verder langs het juwelenhuisje naar de Rialtobrug. Van de Rialtobrug lopen we door naar San Marco. Tussendoor eten we nog een kleine hap. In de San Marco basiliek beklimmen we de trappen terug naar de Loggia dei cavalli en bewonderen het kunstwerk gemaakt uit marmer en mozaïk. Na ook nog een overzichtje over het San Marcoplein te hebben beschouwd, lopen we door langs Palazzo Ducale naar de Brug der Zuchten. Vervolgens passeren we een ijskraampje en besluiten op Maja’s kosten ;) er eentje op te eten. Hoewel we het stappen en behoorlijk in de voeten beginnen voelen, lopen we door naar het arsenaal. Hier werden vroeger schepen gebouwd. Het arsenaal is nog steeds in gebruik bij de marine, blijkt wanneer we een quadriga van luitenants-ter-zee of iets in die aard voorbij zien lopen. Aangezien het gauw donker zal worden en onze voeten genoeg grond gezien hebben voor een dag, besluiten we de trein terug naar huis te nemen en een goeie pizza ter verorberen.

Venetie

• Leave a comment... (0)

’s Ochtends rijden we naar Treviso om Maja en Pieter te verwelkomen. Aangezien het al middag is en we toch meteen van de gelegenheid willen gebruikmaken om iets van Italië te bezichten, stoppen we in Strà om een bezoekje te brengen aan Villa Pisani. We dwingen een jongerenkorting af voor Pieter door nietsvermoedend ons pasport te tonen aan de balie. We lopen eerst door de hangen en kamers van het grote buitenverblijf van de familie Pisani. Vervolgens bezichten we ook de enorme tuin en de citrusbomen, die reeds binnenstonden ter beschermig tegen de koude. Tussen de normale citroenen vinden we ook enkele afwijkelingetjes. Vervolgens gaan we op zoek naar een ijsje in Abano Terme. Daar de ijsjes op zijn, nemen we genoegen met een heerlijke cocktail. ’s Avonds gaan we eten in ons “stamrestaurant” en kijken nog een filmpje. Hoewel Kelly het filmpje eerder met de ogen dicht heeft bekeken.

Villa Pisani (Brenta)

• Leave a comment... (0)

Vandaag halen we de auto uit voor een lange rit naar Mantova, een prachtig middeleeuwse stad. Net voor we Mantova binnenrijden, hebben we een déjà vu gevoel door de lange oprijlaan naar iets wat een eiland lijkt te zijn, een geschaalde versie van de oprijlaan naar Venetië. Net voor de oprijlaan vallen ons ogen op een parking. We besluiten de oprijlaan te voet af te lopen. Achteraf gezien geen slechte keuze van het stadje blijkt goed vol te staan. Het eerste wat we zien is het kasteel. Vervolgens lopen we naar Piazza Sordello. Langs dit grote, maar gezellige plein vinden we het Palazzo Ducale waar 4 eeuw aan gebouwd is. Op het Piazza delle Erbe vinden we een marktje met specialiteiten van de streek. Het laatste wat we bezoeken is het Palazzo del Te. Dit paleis werd gebouwd voor de hertog van Mantova. Niet als residentie, maar als plaats waar de hertog zijn vrije tijd kon doorbrengen en waar hij knalfeestjes kon houden.

Hoewel het al donker begint te worden, zetten we onze weg door naar Parma, the city of the hesp en the cheese ;). Wat we daar zien zijn kerken (oa. Een Romaanse kathedraal) en een mooi verlicht Piazza Garibaldi met een enorm verlichte kerstboom, wat alles nog sfeervoller maakt. Een volgende plein dat we bezoeken is het Piazza della Pace met daarop het Palazzo della Pilotta. Aan het paleis is te zien dat er delen weggebombardeerd waren. Op deze plaats zien we de binnenmuren in plaats van de buitenmuren.

Na nog een verwarmende chocomelk (witte chocolademelk met hazelnoten en bruine chocolademelk met mokka) te drinken in een gezellig koffiehuisje, keren we terug naar huis.

Mantova

Parma

• Leave a comment... (0)

Vandaag beslissen we nog eens iets actievers te doen dan spelletjes spelen. We gaan op weg naar Baone waar we een volgend Colleke bewandelen. Wederom treffen we er prachtige ruïnes van een kasteel. Enkele mooie paden en uitzichten, maar niets wereldshokkends.

Path 8 Baone

• Leave a comment... (0)

Vandaag laatste dag dat Pietje op bezoek is. We slapen eens goed uit en bezoeken onze plaatselijke specialiteitswinkel waar Pieter zijn hespje koopt (enkel en alleen omdat zijn mama het terug zal betalen :)). Omdat het te laat is om nog een wandeling in de Collekes te gaan maken beslissen we langs de villa’s aan de Brenta te rijden. Jammer genoeg is villa Pisani toe de maandag en rijden we dan maar door naar Treviso. Aan de luchthaven nemen we afscheid en keren terug naar huis.

• Leave a comment... (0)

Vandaag staat Firenze op het programma. Eerst dus een lange treinreis om uiteindelijk midden in Firenze toe te komen. Er is juist een marathon aan de gang, waardoor sommige straten afgesloten zijn. Het eerste wat we bezoeken is het battistero. We gaan welliswaar het baptisterium niet binnen, maar lopen er enkel eens rond. Het baptisterium is helemaal bedekt met wit en groen marmer. Het is vooral bekend om de drie portalen met bronzen deuren. Volgende halte is de campanile. Eerst een beklimming van 414 treden. Ik kan u verzekeren… dat kan al tellen. Lekker bezweet (het zonnetje schijnt behoorlijk fel vandaag) komen we bove toe. Daar worden we beloond met een uitzicht dat zich strekt over Firenze en de omliggende heuvels. Na een adempauze en het bewonderen van Firenze langs alle kanten (vooral de bovenkant dus) terug naar beneden langs die zelfde verdoemde 414 treden. Vervolgens gaan we een kijkje gaan nemen in de duomo di Santa Maria del Fiore. De kathedraal is enorm groot. De binnenkant van de kathedraal is jammergenoeg eerder kil. Groot, open en met weinig franjes. Dit in tegenstelling tot de buitenkant die meer warmte uitstraalt. Eens onze goddelijke dorst gelest is, zetten we onze weg verder naar de Galleria dell’academia. Omdat onze kunstkennis op een behoorlijk laag pitje staat, is deze uitstap vooral bedoeld om het beroemde standbeeld van Michelangelo van dichtbij te bewonderen. Voor diegene wiens kunstkennis op een nog lager pitje staat dan het onze, we hebben het over Michelangelo’s David. Om binnen te geraken moeten we passeren langs metaaldetectoren en gelukkig ging Pieter dit keer niet af :) Hoewel de bewaakster van het enorme standbeeld David iedere 30 seconden uitroept: “No pictures!”, is er één iemand die het niet kan laten om “a picture” te trekken. Heel geniepig (en dus ook heel bewogen) vanachter zijn informatieboekje komt Pieters fototoestel naar boven piepen. Een serie zaaltjes rond de Sala del Colosso bevat een fraaie collectie muziekinstrumenten. Dat was dan ook meteen onze volgende stopplaats. Eerste opdracht daar is een schaal gevuld met water, muziek laten maken door er met natte vingers over te wrijven. Na enkele minuutjes proberen en een demonstratie van een derde is het eindelijk gelukt. Vol bewondering worden Kobe en Pieter aangegegaapt door vierden die er maar niet in slagen ook maar iets van geluid uit het ding te krijgen. In een andere zaal zien we ook nog hoe de klavecimbel/piano werkt. Pieter en Kobe leggen met handen en voeten uit hoe het werkt, maar Kelly haar ogen zijn niet afgesteld op het kleine, maar essentiële detail. Vervolgens zetten we onze weg verder naar Palazzo Vecchio op de Piazza della Signoria. Daar vinden we de fake David terug, samen met een hoop andere beelden waaronder de Sabijnse maagdenroof en Hercules en Cacus. We zetten onze wandeling door via de Galleria degli Uffizi naar de Ponte Vecchio. Deze golden bridge (De brug wordt bezet door allemaal goudwinkels) is de enige brug in Firenze die wereldoorlog II overleefde. Op bevel van Hitler werd deze brug namelijk gespaard. Langs de andere kant van het water bezoeken we nog Palazzo Pitti waar we enkel de buitenkant kunnen bewonderen wegens tijdgebrek. We verlaten het grote plein op weg naar de brug met de vier seizoenen, de Ponte Santa Trinita. Op deze brug krijgen we ook een mooi beeld van de Ponte Vecchio. Na een fotosessie gaan we nog iets drinken op het Piazza della Repubblica. Daarna keren we huiswaarts terug.

Firenze

• Leave a comment... (0)

Vandaag staat een “ver” uitstapje naar het Lago di Garda op het programma. Het Gardameer is het grootste en meest toeristische van de Italiaanse meren. Het is 51 km lang en op het breedste punt 17 km breed. Het landschap blijkt behoorlijk afwisselend. In het noorden lijkt het meer een fjord met steile rotswanden die hoog uit het water oprijzen; in het zuiden liggen meer stranden langs het uitgestrekte water. Langs de oevers liggen pittoreske dorpjes. Het eerste dorpje op onze baan is het kleine en gezellige dorpje Sirmione. Het historisch centrum ligt op het topje van een langgerekt schiereiland dat 4 km het meer insteekt. Het historisch centrum was helemaal autovrij (op uitzondering van de politie en hulpdiensten). We vinden er een 13^e eeuws kasteel dat omringd is door een slotgracht. Daarna rijden we door naar Lazise, Bardolino, Castelletto, Malcesine. Op de laatste plaats beslissen we om het kabelspoor op te zoeken. Deze zou ons de mogelijkheid bieden op de Monte Baldo te gaan wandelen. “Zou” inderdaad, want de kabelbaan was gesloten. Het nadeel van buiten het seizoen het Gardameer rond te rijden. Kobe dan maar beslist om zelf een route naar omhoog te vinden. Baantje werd natuurlijk steeds smaller, Kelly kreeg het steeds meer benauwd en Pieter vond het steeds grappiger :) Uiteindelijk toch maar besloten de auto om te keren op een pad dat net iets breder was dan dat de auto lang was. Daarna nog een tegenligger tegengekomen die eerst geen vijf meter achteruit omlaag wou rijden om ons te laten passeren, maar liever had dat wij vijftig meter achteruit omhoog zouden rijden zodat hij kon passeren. Kobe een onnozel totteke getrokken naar dienen gast en alles was in orde. De baan dan maar verdergezet op iets lagere bodem via Torbole naar Riva del Garda. Buiten het seizoen blijken alle dorpjes ook ongelooflijk doods te zijn. Bijna geen volk op de baan en heel wat restaurants en hotels gesloten. Elk dorpje is een spookstad. De andere kant van het Gardameer blijkt minder bijzonder. De banen lopen vaak onder rotsen door, waardoor het zicht natuurlijk beperkt is.

Gardameer

• Leave a comment... (0)

Vandaag Pieter gaan halen aan het vliegveld in Treviso. Gaan eten in ons restaurantje in Montegrotto Terme. En nog filmpie gekeken.

• Leave a comment... (0)

Vandaag eens de was en de strijk doen. Wassen in wasserette is niet van het plezantste. Uren en uren zitten wachten in een veel te warm kotteke met niets om handen. Was done…tijd voor strijk. Ook niet van het eenvoudigste, te bedenken dat we geen strijkplank hebben. Aangezien de lak van ons eettafel is verkleurd door er een warme pizzadoos op te zetten, ben ik niet zo voor het idee de strijk te doen op zo een tafel ook al ligt er iets op die de warmte tegen houdt. Dan maar een super klein zitje gebruiken als strijkplank. Na enkele uren gebogen te staan en enkele keren de elektriek uit te vallen is het resultaat er: pijnlijke rug en strijk gedaan!

Varia

• Leave a comment... (0)

Alvorens mama en papa Kelly af te zetten aan de luchthaven bezoeken we nog eens Treviso. We lopen langs de sluis en de oude wasserette en drinken dan nog iets op het grote plein. WC bezoekje lassen we nog even af, want we treffen er een Franse WC… Dan naar luchthaven. Afscheid nemen en naar huisje terug rijden.

• Leave a comment... (0)